پتروژنز، پراکنش و گسترش نهشته های آذرآواری در باختر- جنوب باختر آتشفشان دماوند

دماوند یا بام ایران یک استراتوولکان خفته (و نه خاموش) در بخش میانی رشته کوه های البرز در شمال ایران است. مطالعه نهشته های آذرآواری جریانی و ریزشی در آتشفشان دماوند در گستره کرم پشته به منظور بررسی پتروژنز نهشته های آذرآواری جوان دماوند انجام گردید. مطالعات نشان می دهد که نهشته-های آذرآواری ریزشی، جریانی در پهنه وسیعی در غرب دماوند نهشته شده اند. این نهشته ها گاه جوش خورده و نهشته های پیروکسیمال را تشکیل داده اند.ضخامت این نهشته ها به 3تا 27 متر می رسد. پامیس ها در نهشته های ریزشی و جریانی با60 درصد تا 8/65 در صد sio2 بعنوان تراکی داسیت تا داسیت معرفی می شوند. این نهشته ها دارای وزن مخصوص ماکزیمم 244/1 ومینیمم 702/0 و تخلخل 7/27 تا 2/49 و درصد جذب آب 8/20 تا 1/57 می باشد. مطالعات ژئوشیمیایی انجام گرفته بر روی نهشته های آذرآواری این گستره و مدل سازی های پتروژنتیکی مختلف نشان می دهند که ماگمای مولد از یک گوشته متاسوماتیزم شده منشأ گرفته و به وسیله فرایند های afc/fc متحمل تغییرات اساسی شده و ترم های اسیدی تر را به وجود آورده است.